Ercan Güven

Sorumluluk taşımayan, başkasının yerine uçup kaçan, kolayca eş boşayan bekarlara “senin sırtında yumurta küfesi yok” der geçilir kestirmeden.
Ya da tersi…
Mesuliyet altında ezilen, zor durumda, alengirli pozisyonda olanların endişesi, sırtındaki hayali yumurta küfesi ile tarif edilir.
Bir yanlış adım, bir hata; gitti yumurtalar!
Tıpkı Fenerbahçe-Galatasaray derbisi gibi.
Kazanan takımın şampiyonluk şansı, kaybeden hocanın çizilecek karizması, ezeli rekabet falan değil konu. Çok daha büyük ve önemli. Eşikteki tehlike ulusal boyutta çünkü.
Herkesin bildiği gibi statlarımız “Yanardağ Krateri”… Her hafta kimi titriyor, kimi tütüyor. Çatlaklardan sızan “Kızgın magmalar” sürekli birilerinin canını yakıyor, hepimizin canını sıkıyor.

Rekabet, goller, puanlar, kartlar bir yana… Kayseri sahasındaki kıran kırana yiğit mücadele ve yedi golle süslü seyir zevki yüksek futbol için, rakipler de dahil her Süper Lig mensubu minnet duymalı Kayserispor ile Fenerbahçe’ye.
Kutlamalı, teşekkür etmeli. Futboldaki kaostan çıkış, sadece değiştirilen isimlerle olmayacaktır… Sahada hakiki mücadeleler de lazım bir yandan. Bu zamanda bu futbol ve bu mücadele, ağır yaralı ligimize ilaç oldu, pansuman yaptı sanki.
Düşünsenize… “Hır-gür” yetmemiş hakemi yumruk yemiş, tekmelenmiş… Takımı sahadan çekilmiş, rakip üçlü çektirmiş… Federasyonu miadını doldurmuş, hala farkına varamamış…
Milliyet’e göre “suyu çıkmış”, Hürriyet’e göre “Sirke dönmüş” Süper Ligimiz…
Tüm unsurlarıyla “toplu” intihar eğilimdeki ulusal organizasyonun, hadi “iflas” demeyelim; “konkordato sezonunda” başlangıcı nezaket ve saygı temalı, doksan dakikası mücadele ve gollerle

Konferans grubunda yaşadığı 6-1’lik “Nordsjaeland musibeti” tıpkı atasözümüzdeki gibi “bin nasihatten iyi” gelmiş olmalı ki, Fenerbahçe’ye; grubun en “hafif” takımına karşı en “ağır abiler” ile çıktı Trnava karşısına.
Çünkü, “eldeki kuş” Trnava’yı mağlup edip grup ikincisi olmak, “daldaki kuş” ise aynı anda Ludogorets’in grup lideri Nordsjealand’ı mağlup etmesiydi! Trnava karşısında averajını düzeltmiş Fenerbahçe’nin son 32 değil son 16’ya kalması olasıydı.
Ha daldaki kuş, ha denizdeki balık… İkisinin de hesabı alengirliydi ama emek verip yüksek performansla golleri sıralayan Fenerbahçe’ye “şans” da sırtını çeviremedi bu kez.
4 farklı galibiyet “mucize gibi” grup liderliğini de elinden tutup Fenerbahçe’ye teslim etti.
***
Fenerbahçe, Spartak Trnava ile deplasmandaki ilk maçında henüz sakatlık bahtsızlığı ile yüzleşmemişti. Özgüveni Everst’in zirvesindeydi! Kesin şekilde ayırdığı “Avrupa ve Süper

Halil Umut Meler olayı futbolumuzda beklenen bir depremdi. Korkuyorduk. Mutlaka olacaktı. Lakin palyatif önlemlerden öteye gidemiyorduk.
Şimdi karar vermek zamanı.Bu gerçek “Marmara Depremi” midir, yoksa geçenlerde avize sallayıp vazo deviren Gemlik depremi gibi “münferit” ve “talihsiz” bir vaka mı...
Biraz boya biraz sıvayla mı geçiştireceğiz, yıkıp yeniden mi yapacağız?
Maalesef köklü çözümlere fıtratımız, doğru işlere insanımız müsait değil.
Baksanıza Ankaragücü başkanı “hakemin yüzüne tükürmeye gittim, tokat attım” diyor ifadesinde.
Aaa o zaman sorun yok!!!Mert değiliz mert… Dört kişiyi öldürüp mahkemede “suçsuzum beraatımı istiyorum” diyen sanık gibi yaptığımızın arkasında bile duramıyoruz. Hep kaytarma. Hep yalan.
İkiyüzlülüğe devam.

Bahaneler ve mazeretler ikinci plandadır. Terim’in futbol literatürümüze kazandırdığı “resultante importante” diye bir söz var ya; derbilerde her şeyden önce skora bakılır. Çünkü derbiler şampiyonluğun demosu sayılır!..
İster kader, ister tercihler birikmiş acemilikler… Fenerbahçe tek ayak üstünde yakaladığı Beşiktaş’ı evinde yenerek nihai zafere koskoca bir adım attı. Liderliğine geri döndü. Beşiktaş çöktü.
Sakatlıklar sürecini yavaş yavaş geride bırakmaya başlayan Fenerbahçe’de sahaya çıkacak takım belliydi. İsmail Kartal sadece İsmail’in yerine Crespo ile fantezi yapmıştı.Ancak, tüm avantajları (Samet, Feyyaz, Rıza veya Hasan Arat, taraftar gibi) saha dışında olan Beşiktaş zor durumdaydı. Rıza Çalımbay adeta talihsiz sürecin üzerine üzerine giderek Aboubakar’ı, Ahmetovic’i bile kulübeye göndermişti. Bu tercihti ama savunmasını ilk kez yan yana oynayan futbolculardan kurması mecburiyetti.
Adeta emek ve sermaye’nin mücadelesi gibiydi derbi!.. Kartal’da yıldız sınıfından

Yerkürenin hiçbir coğrafyasında bizdeki kadar “ateşli”, bizdeki kadar “çılgın” futbol unsurları bulamazsınız. Topçusundan seyircisine, antrenöründen yöneticisine tek kelime ile “çılgın” futbol insanlarımız her an “heyecan” vaat etmekte meraklısına.
Daha ne beklenir ki, futboldan!
Dev arenalardan semt sahalarına kadar öyle dramatik, hatta kimi zaman “trajik” bir top oynanıyor ki, bırakın sahadakileri, tribünden seyretmeye bile mangal gibi yürek gerek!
Lakin “marka değerimiz” neden yerlerde, seyirci neden az, naklen yayın nasıl oluyor da “Kurtlar Vadisi” dizisinden az para kazandırıyor; onu anlayamıyoruz bir türlü.
Bakınız… Yeşil Esenyurt Spor Kulübü ile Kafkas Kartalları Spor Kulübü Avcılar Stadında (Atatürk demeye dilim varmıyor) önceki gün karşı karşıya geldi.
U-14 Amatör Lig maçı… Yani futbolcular hukuken de biyolojik açıdan da “çocuk” kategorisinde.
Ama ne hırs ne mücadele ne cesaret

Fenerbahçe Avrupa’da yarım düzine gol yiyince, ne gidecekler-gelecekler listesi kaldı, ne kulübeye yardımcı hoca eklenmesi ne İsmail Kartal’ın yabancı bir teknik direktörle değiştirilme ihtimali.
“Tadilat” değil; neredeyse buldozerle girecekler takıma!
İnsaf ve tolerans sıfır bu futbolda.
Yahu tökezlemenin somut gerekçesi, yarısı “olmazsa olmazlardan” takımda on bir sakattı. Futbolu bırakmadılar ki… Dönecekler eninde sonunda.
Hoca derseniz, takıma milletin ağzını sulandıran futbolu oynatan da oydu.
Dereyi geçerken at değiştirmenin manası var mıydı?
İşte yine lider Fenerbahçe. Gol de atıyor, oyunu da yükseliyor yeniden.

Grup birinciliğini cami avlusuna terk edilen bebek gibi Kuzey Avrupa’nın buzlu suni çimlerine bırakıp gruptan çıkmayı bile son maçla averaj hesaplarına teslim eden Fenerbahçe’nin derdi neydi?
Önce adını koyalım:
Fenerbahçe takımı bir aydır “eksik” değil; “yarım”…
Hem de kayıp yarım, üstten kaymaklı kısım!
Koştuğu her parkurda önde olacak on birini, ortopediste, yatağa veya tribün koltuğuna göndermiş bir takımda sportif geri kayma yaşanacak bazı şeyler kaybedilecekti tabi.
Lakin bu kadar farkın ve rezaletin sebebi, Fenerbahçe’nin eksiklerini bilip ona göre oynamak yerine “sahaya 11 kişi çıkıyoruz ya” demesi.
Birkaç tanesi kopya gibi gollerle 6-1 yenilen Fenerbahçe şimdilik sadece Avrupa’dan “malulen emekli”.