Melih Aşık

Lafa gelince “Ben partimin neferiyim...”

“Pazara kadar değil, mezara kadar partiliyim...”

Lafa gelince böyle de belediye başkan adayı gösterilmeyince gerçek kimlikler ortaya çıkıyor.

Bu neferler o zaman AKP veya MHP’nin yaptığı eleştirilerden çok daha ağır ifadelerle partilerine hücum ediyor, yöneticileri yerden yere vuruyorlar.

Eleştirilerinde haklı olabilirler. Ancak bunu aday yapılmayınca akıl etmeleri inandırıcılığı ortadan kaldırıyor.

Parti içinden bir dostumuz, belediye başkan adaylığı bekleyip de kaybedenlerin Özgür Özel - Ekrem İmamoğlu ekibine karşı büyük bir savaş başlattıklarını anlattı dün. Kemal Bey yanlıları da aktif. Hedef, CHP’ye yerel seçimde büyük bir yenilgi aldırılması ve 1 Nisan’da yapılacak bir olağanüstü kurultay çağrısıyla Kemal Kılıçdaroğlu’nun tekrar genel başkanlık koltuğuna oturtulması...

Türkiye nelerle uğraşıyor, bunlar nelerle!

GAZETE

Haber geçenlerde gazetelerde yer aldı

“Antalya’da yapılan baskında 2,5 ton sahte zeytinyağı yakalandı...”

Baskın yapılan depoda 80 kilo pamuk yağı, plastik bidonlar, zeytinyağı aroması ve 2,5 ton sahte zeytinyağı bulunmuş...

Zeytinyağı aromasıyla satılan zeytinyağı sahte sayılıyor demek...

İçine birkaç gram da zeytinyağı konulsa yine sahte sayılacak mıydı? Sayılmaması gerekirdi

Nedenine gelince... Geçenlerde bu sütunda yazdık.

Ünlü bir marka altında salep diye satılan ürünün içinde sadece “on binde bir” oranında salep bulunuyordu ama aroma ile salep kokusu verilen toz, salep diye satılıyordu

Gıda dedektifi adlı sitede bir başka haber... Ünlü bir firma margarin yağını “Tereyağı Lezzeti” diye satıyor. İçinde tereyağı yok ama tereyağı aroması varmış. Tereyağı rengini alması için bazı kimyasallar da eklenmiş. Vatandaş tereyağı süsü verilmiş bu ürünü tereyağı diye satın alıyor ve yiyor. Bu ürün sahte tereyağı sayılmıyor.

Sene 2012... Bir genç adam Moda’da küçücük bir dükkânda el yapımı çikolata satmaya başlamıştı. Adı Çikolata Dükkânı idi. Ürün 13 metrekarelik bu dükkânın bodrumunda üretiliyor, üst katta vitrine çıkarılıyordu. Her gün önünden geçiyor, içeride görünen genç adamın akşama kadar orada çok sıkıldığını düşünüyordum. Açıkta satılan çikolataya fazla rağbet yoktu. Adının Yılmaz Cihan olduğunu sonradan öğrendiğim bu arkadaş, bir süre sonra bir tatlı icat etti. Erimiş çikolata üzerine krema koyup üzerine de bir çilek yerleştirdi ve adını Asuman koydu. Bu tatlı olağanüstü rağbet gördü. Dükkânın önünde kuyruk oluşmaya başladı. O zaman tramvay yolu üzerinde daha büyük bir mekâna geçtiler. Yeni mekânın adı Asuman oldu. Kremalı tatlıya rağbet daha da büyüdü. Tatlılar çeşitlendi. Asuman’a Nalan, Piraye, Münevver, Leyla, Firuze gibi adlar taşıyan tatlılar eklendi.

Depremin birinci yılında 50 binden fazla can kaybımızı anarken geride kalanlara elimizden gelen yardımı yaptığımızı söyleyemiyoruz.

Halen 2 milyon insan bölgede çadır ve konteynerlerde yaşıyor...

Bir yandan kayıplarının acısını bir yandan hayatın zorluklarını sırtlıyorlar.

Depremde yıkıma uğramışlardan kadın gazeteci Şerife Güler’in şu sözleri içimize işliyor:

- Sarıp sarmalasak bile iyileşmeyecek yaralarımız var...

Unutulmuşluk, ihmal edilmişlik yaralara tuz biber ekiyor.

Bu gazeteci, bir ihtiyaç için yetkililere başvurduğunda yaşanan süreci meslektaşı Jale Özgentürk’e şöyle anlatıyor:

- Sorunu söylüyorsun hemen yönlendiriyorlar, hop bir kapı, sonra diğer sorumlu, sonra diğeri ve sonra yine diğer kişi ve son olarak iki kişiye geliyorsun. Sonuç mu? Gittiğin sebebi unutuyorsun...

Merhamet sahibi bir taksi şoförü, üşümesin diye aracına aldığı 19 yaşındaki genç tarafından üç kurşunla öldürüldü. Geçenlerde bir başka katil sanığı cinayeti anlatırken, “Falancayı öldürecektim ama onu bulamayınca yakın arkadaşını öldürdüm” demişti. Her gün bunlara benzer insanlık dışı olaylara tanık oluyoruz... Bir adam tutuyor eski eşini çocuklarının gözü önünde öldürüyor. Bir başkası gürültü yaptı diye komşusunu vuruyor.

Bu katillere, “cani”, “kalleş” “manyak” demek sorunu çözmüyor.

Bunlar genelde kendini yalnız, yabancı, sevgisiz, umutsuz hisseden ve o yüzden herkese düşman olan insanlar.

Toplumda bu tür insan çok. Hepsi cinayet işlemiyor. Çoğu bir biçimde kendine ve çevresine zarar veriyor. Birçoğu rahatlatıcı haplar ya da uyuşturucuyla ayakta duruyor.

Bir toplum sağlığı sorunu söz konusu...

Cinayete dönüşen cinnet halinin sosyal nedenlerine inmek zorundayız.

METANET

Cumhuriyet tarihinin en yıkıcı depremin

TRT Ankara Televizyonu’nun yayına başlamasının 56’ncı yılındayız...

31 Ocak 1968’de bizler 25 yaş civarında genç, heyecanlı, gelecekten umutlu elemanlar olarak kolları sıvıyoruz...

Kamera- manlar, ışıkçılar, ses teknisyenleri, montajcılar Alman uzmanlardan ders alıyor… Biz programcılar BBC’den gelen İngilizlerden... Tercümanımız Betül Mardin...

Haftada üç gün yayın yapıyoruz. Yayını sadece Ankara ve çevresi alıyor. Alıcılar siyah beyaz. Buna rağmen cihaz satışları patlama yapmış durumda. Telesafir dönemi başlamış. Televizyon cihazı satın alanlar biraz da pişman. Çünkü konu komşu akşamları çat kapı eve doluşuyor, ekranın başına geçip sihirli kutunun içinden çıkacak görüntüleri bekliyorlar.

Dış çekimler için topu topu 4 kamera var. Onları da Haber Merkezi meşgul ettiği için program çekecek kamera bulamıyoruz. Kamera bulsak ses cihazı bulmak mesele oluyor. Film çekilecek, banyodan çıkacak, ardından bu defa montaj masası kapma, seslendirme stüdyosundan randevu alma kavgaları patlak verecek.

Dünyamız, tarihin en bunalımlı dönemlerinden birini yaşıyor...

Bizler de bunalımın orta yerindeyiz.

E. Gen. Nejat Eslen durumu “Üç Çember” teorisiyle özetliyor...

“İç içe üç çember düşünün. En büyük dış çemberde ABD’nin küresel liderliğini korumak için uğraştığı ama bu sebeple küresel bir kaosa sebep olduğu ve kendisinin de her geçen gün güç kaybettiği bir dönemdeyiz. Sovyetler Birliği’nin dağılmasından sonra ortaya çıkan jeopolitik boşluk doldurulamadı. ABD’nin kendi içinde de büyük sorunlar başladı.

- İkinci çember Orta Doğu’daki kaostur. İsrail, ABD’yi Büyük Orta Doğu Projesi ve Arap Baharı ile yönlendirdi ve bölgede kendisi için tehdit oluşturacak Irak, Suriye, Libya, Sudan ve Yemen’i istikrarsızlaştırdı. Mısır da Arap Baharı ile yumuşatıldı. İsrail bu defa, en büyük tehdit olarak gördüğü İran’a doğrudan bir ABD müdahalesi planlıyor; bunun gerekçelerini oluşturmaya çalışıyor.

-

Mart sonunda yerel seçimde muhtarları da seçeceğiz...

Muhtarlık genellikle küçümsenen... Yetkileri sınırlı... Ama sorumluluğu büyük ve fedakârlık isteyen bir görev...

Çünkü mahallede bir derdi olan önce muhtara koşuyor…

Muhtar mahalle halkıyla belediye ve devlet görevlileri arasında iletişim görevi yapıyor... Mahallenin sorunlarını ve taleplerini üst mevkilere bildiriyor, çözüm önerileri ve projeler götürüyor.

Geliri yok… Ayda 17 bin lira ödenek alıyor ve bu para ziyaretçilerin çay kahve parasına bile yetmiyor...

Gelelim muhtar seçimine...

Garip hatta komik bir yöntemi var.

Caferağa Muhtar Adayı Şehnaz Uzun’dan aldığımız bilgiye göre, adaylık için önceden herhangi bir makama başvuru gerekmiyor.