Melih Aşık

Yerel seçimde İstanbul’da CHP’li adaylar arasında en yüksek oyu yüzde 68,78 ile Kadıköy adayı Mesut Kösedağ aldı... Kösedağ, Kadıköy’de tanınan bir sima değildi. Üstelik Kadıköy’ün bir önceki belediye başkanı Şerdil Dara Odabaşı 5 yıl boyunca iyi sınav vermemiş, çoğu Kadıköylü “Ben bir daha CHP’ye oy vermem” diyecek olmuştu... 

Kösedağ’ın en yüksek oyu alması gösteriyor ki, bu seçimde oylar büyük ölçüde tepki oylarıdır. CHP üzerinden iktidara mesajdır. 

Halk bu seçimde CHP’ye büyük bir kredi açtı... 

CHP bu krediyi iyi değerlendirmek zorunda... 

Nasıl mı? Seçim sonucundan doğru dersleri çıkartarak... 

Halk CHP’ye farklı çözümler beklediği için mi oy verdi? 

CHP önce bunu kesinleştirmeli. 

İlk adım bir ideoloji ve parti programı oluşturmak olmalı... 

Muharrirlerin Şeyhi Burhan Felek 1950’lerde bayram yazılarına “Nerdeee o eski bayramlar” diye başlık koyardı. 

1940’larda Refik Halid, 1920’lerde Ahmet Rasim’in eski bayramları özleyen yazıları da böyle başlardı. 

“Nerdeee o eski bayramlar” 

Eskiye özlem hiç bitmez... 

Çocuklukta bir yeni gömlek, salıncağa binmek için avucumuza sıkıştırılan beş kuruşcuk, küçük dünyamızı sevinçle doldururdu. 

Eller öpülür, eve dönülür, paralar sayılır, sonra doğru salıncağa gidilirdi... 

Hayatın lüksü, konforu bugün daha fazla... Ama eski tat yok. 

Aslında neyi özlediğimizi geçenlerde bir taksi şoförü yol muhabbeti sırasında özetleyiverdi: 

Toplu yerlerde, toplu taşımda, kafelerde, lokantalarda, kütüphanelerde sessiz olunur, alçak sesle konuşulur.

Ne var ki bazıları bundan habersizdir...

Özellikle yeni yetme ve şımarık çocuk ve gençler ile...

Sonradan görmeler toplu yerlerde yüksek sesle konuşarak etrafın dikkatini çekmeyi adet edinmişlerdir...

Yaşar Kemal bir öyküsünde otobüste yüksek sesle konuşan köylüleri anlatırken der ki:

“Açık havada büyüdüklerinden seslerinin ölçüsünü bilmiyorlar. Kapalı yerde de dağ başındaymış gibi bağırıyorlar”

Köylüler açık alanda yetiştiklerinden bu halleri olağan görülebilir.

Ya kapalı mekanlarda büyümüş tiplerin kalabalık mekanlarda etrafta kimse yokmuş gibi bağırarak konuşmalarına, yüksek sesle kahkaha atmalarına ne diyelim...

Ankara Etimesgut’un ekranlardan tanıdığımız yeni belediye Başkanı Erdal Beşikçioğlu, en önemli ihtiyaca parmak bastı: 

“Etimesgut’ta 3 tane üniversite var, ayrıca diğer üniversiteler de var komşu ilçelerde, ama Etimesgut’ta 1 tane bile öğrenci yurdumuz yok. Öğrenci yurdu açacağız” dedi... 

Beşikçioğlu’nun göreve başlarken öğrenci yurdu konusunu ele alması önemli. 

Ancak sadece Etimesgut’ta değil ihtiyaç duyulan tüm ilçe ve illerde öğrenci yurdu inşası acil öncelik olarak ele alınmalı... 

Bir başka ihtiyaca bu sütunda daha önce değinmiştik... 

O da öğrencilere ders çalışacak mekân sağlanması... 

İstanbul’da gözlüyoruz... 

Belediyenin açtığı güzel kütüphaneler var... 

Yeni belediye başkanları görev için kolları sıvarken kendilerini hem kutlayalım hem “araba devrilmeden” uyaralım... 1989 yerel seçiminde SHP İstanbul’da belediyeleri silip süpürmüştü... Alkışlarla işe başladılar... Bir süre sonra İSKİ skandalı patlak verdi... İSKİ Genel Müdürü Ergun Göknel, Başkan Nurettin Sözen tarafından görevden alınmasına rağmen İSKİ dedikodusu yıllarca sürdü... Ardından SHP’nin başta Beyoğlu ve Eminönü belediye başkanları olmak üzere bazı başkanlarının yolsuzluğu açığa çıktı. SHP yönetimi hassas davrandı, Beyoğlu’nu, Eminönü’nü partiden ihraç etti. Ama bu başkanlar yine de görevlerine devam etti. SHP’li belediyeler bir beceri ortaya koyamadığı gibi yolsuzluk söylentileri de gittikçe büyüdü. Partinin oyları eridi...

Diyeceğimiz... Paranın olduğu yerde yolsuzluk olur... Belediyeler bu anlamda en müsait alanlardır. CHP yönetimi bu konuda çok uyanık olmalı... En küçük yolsuzluğa anında el koymalı. Halka bilgi vermeli.

Bir

Onur timsali gazeteci; Ali Sirmen dostumuz kalplerimizde yalnızlık duyguları bırakarak ayrıldı aramızdan...

Ali, Atatürk ilkelerini ve çağdaş değerleri özümsemiş bir kültür ve düşün adamıydı...

Laik cumhuriyetin, demokrasinin, hukukun, barışın, aydınlığın yılmaz savunucusu...

Baskı dönemlerinde, sıkıyönetimlerde, darbelerde eğilmeyen, bedelini 4 yıl hapisle ödeyen gerçek bir aydındı.

Bir süre Milliyet’te birlikte çalıştık.

Cumhuriyet’ten gelmişti, Cumhuriyet’e geri döndü.

Dostluğumuz yıllarca sürdü. Eşi Mine’nin beş yıl önceki ölümü onu çok sarsmıştı...

Oysa en büyük dileği eşinden önce ölmekti.

Avrupa’da bir savaş olasılığı giderek daha sık dile getiriliyor. Almanya, Rusya’nın NATO ülkelerine saldıracağını iddia ediyor. Rusya, Almanya’nın kendilerine karşı savaş hazırlığında olduğunu öne sürüyor. Putin, Rusya köşeye sıkıştırıldığı takdirde nükleer silah kullanacağını açık biçimde dile getiriyor.

Özetle Avrupa üzerinde bir nükleer savaş tehlikesi her zamankinden daha olasıdır.

Bu bağlamda E. Amiral Cem Gürdeniz’in mesajına kulak verelim:

“Bugün ABD’ye ait 0,3 ila 170 kilotonluk farklı başlıklara sahip havadan atılan B61 taktik nükleer silahlar NATO şemsiyesi altında İtalya, Almanya, Türkiye, Belçika ve Hollanda’daki hava üslerinde depolanmış bulunuyor.

İncirlik’te bulunan F16 savaş uçaklarından atılması planlanan B61 bombalar Türkiye’ye hiçbir fayda sağlamıyor.

Zaten kullanılmasına sadece ABD karar veriyor.

Buna karşılık bombalar Türkiye’yi genel nükleer harpte hedef haline getiriyor.

Türkiye bu bombalardan kurtulmalıdır.”

Kızlarımızı üniversitede okutmak konusunda bir sıkıntımız yok ama yönetime gelmelerini de istemiyoruz... 

YÖK’ün verdiği rakamlar bunu gösteriyor... 

Yüksek öğretime kayıtlı öğrenci sayısında geçen yıl kızların oranı ilk kez erkekleri geçerek yüzde 50,8’e ulaşmıştı. 2024’te bu oran kızlar lehine daha da artarak yüzde 51,7’ye yükseldi.  

Akademisyenlere gelince... Türkiye’deki üniversitelerde toplam 181.498 öğretim elemanı bulunuyor. Bunlardan 97.291’i erkek, 84.207’si kadın. Buna göre kadın akademisyenlerin oranı yüzde 46,4’e yükselmiş oldu. Bu oran Avrupa ve OECD ülkelerindeki yüzde 43 olan kadın akademisyen ortalamasının üstünde... 

Türkiye’deki üniversitelerde kadın akademisyenler arasında 12.296 profesör, 9.947 doçent, 20.728 doktor öğretim üyesi görev yapıyor. Profesörlerin yüzde 34,3’ü, doçentlerin yüzde 41,8’i, doktor öğretim üyelerinin yüzde 47,4’ü yine kadınlardan oluşuyor. 

Kadınlar