Cemal Ersen

Yatıyoruz kalkıyoruz, aynı hikaye. Dilimize pelesenk etmişiz Türk futbolunun “marka değerini.”
İyi de, bırakın geliştirmeyi mevcut durumunu koruyabiliyor muyuz markanın?
Maalesef hayır.
İşte çarpıcı bir örnek; Süper ligin henüz üçte biri bile tamamlanmadı.
Geride kalan 12 haftada kaç kulüp teknik direktörünü değiştirdi farkında mıyız?
Ya da şöyle söyleyelim; hocasına her koşulda sahip çıkan kaç takım kaldı?
20 kulüpten 11’i çeşitli nedenlerle ya işlerine son verdi, ya da kibarca istifa etmelerini istedi. Ligin yarıdan fazlası pişman oldu tercihlerinden!

Trabzonspor’un son dönemlerinde iz bırakan forvet oyuncuları kim desek iki isim gelir akıllara.
Alexander Sörloth ve Andreas Cornelius.
Ortak özellikleri; güçlü fizikleri, kafa topu hakimiyetleri ve golcü karakterleri.
Sörloth, Trabzonspor’un son haftalara kadar şampiyonluğu kovaladığı 2019-20 sezonunda 24 golle bireysel zirvesini yaptı. Ancak misyonunu tamamladığını düşünüp, 10 milyon euro bonservis bedeliyle gitti.
Ardından Cornelius. Trabzonspor’un 38 yıl sonra gelen “resmi” şampiyonluğunda “efsane” kadronun unutulmazları arasına girdi. Lakin o da ayrılığı kafasına koymuştu ve 6 milyon euro getirerek veda etti.
Sözü, “uzun boylu” forvet özelinde Onuachu’ya getireceğim. Nijeryalı golcünün bu sezon Trabzonspor’un en etkili silahı olacağı aşikar. Acı gerçek ise tek kuruş kazandırmayacağı.

Zorluk derecesi yüksek bir maçı kazandıktan sonra, aynı motivasyonu korumak zordur. Trabzonspor geçen hafta deplasmanda Fenerbahçe’nin yenilgisizlik unvanını sonlandırırken, fiziksel ve zihinsel olarak çok yıprandı. Özellikle son bölümlerdeki baskıya direnmek için tüm enerjisini harcadı. Dolayısıyla yenilenme ve bir sonraki sınava hazırlanma süreci sürprizlere açıktır.
Trabzonspor bu virajı kazasız atlatmayı başardı ama çok da sıkıntı yaşadı. Üç puan adeta gitti, geldi. Doksan dakikaya damga vuran ise yıllarca hafızalardan silinmeyecek bir Onuachu golü oldu. Nijeryalı’nın takımını galibiyete taşıyan sayılara imza atması bir yana, 85. dakikada sırtı kaleye dönük durumda yaptığı son vuruşu, jeneriklere geçecek kadar kaliteli idi.
Gelelim maça. Bordo-mavili ekip Konyaspor karşısında ilk yarıda dağınık, çok pas hatası ve top kaybı yapan bir görüntü sergiledi. Bunun sebebi Konyaspor’un rakip atak hazırlığı yaparken savunmada hemen çoğalıp önlem almasıydı. Trabzonspor oyunu başlatmakta yavaş kaldı, kanatları

Ne kadar eksiği olursa olsun, sahaya hangi kadro ile çıkarsa çıksın, bu sezon gösterdiği performans ve aldığı sonuçlarla kağıt üzerinde maçın favorisi Fenerbahçe idi. Trabzonspor maçına puan kaybetmeden gelmesinin verdiği öz güveni ve 50 bin seyirci önünde oynaması da cabası.
Sarı- lacivertli futbolcular, teknik direktör İsmail Kartal ve tribünler uzun zamandır yenilgiyi ve üzülmeyi unutmuştu. Futbolda dün yoktur, bugün vardır. Dolayısıyla yaptıkların değil, yapacakların önemlidir.
İsmail hoca sakın ha sakat oyuncuların yokluğuna ve takımının on kişi kalmasına sığınmasın. Bu kadar geniş bir kadro kimde var? Önce panik yapmamayı, sinirlerine hakim olmayı öğrenmeliler. Bu arada üç farklı geriye düştükten sonra iki penaltı golüyle beraberlik için umutlanmanın nasıl bir psikoloji olduğunu en iyi Kartal bilir sanırım. Hocam şu deyimi hatırlamıştır; “Her kuşun eti yenmez.”
Trabzonspor cephesine gelince. Abdullah Avcı hem dersini iyi çalışmış, hem rakibin tüm zaaflarını öğrencilerine iyi ezberletmişti. Takım

Trabzonspor’un bugün önemli bir sınavı var. Fenerbahçe deplasmanında alınacak sonuç ne olursa olsun, Teknik Direktör Abdullah Avcı’nın devre arası transfer planları şimdiden belli.
Hoca uzun zamandır takımı takip ediyordu, bugüne kadar göreceğini gördü. Kimlerle yola devam edeceğini, hangi futbolcuların gönderileceğini bir kenara yazdı.
Nenad Bjelica’nın döneminde alınan isimlerin çoğu ile vedalaşılacak. Ancak ortada, ucu maddiyata ve ciddi bütçelere dayanan sorunlar var. Avcı’nın en az 5 oyuncu istediği konuşuluyor. Lakin ara dönem transferlerinin isabet oranı yüzde 40 bile değil. Yani ne çıkarsa şansınıza. Muhtemelen bir o kadarı da gönderilecek.
Gelenler için de gidecekler için de konuşulacak tek konu para. Trabzonspor kısa sürede 1.5 milyar liraya yakın harcama yaptı. Şimdi her kuruşun hesabını tutmak zorunda.Sorumlular belliHadi “git” dedikleriniz mi? “Eyvallah abi” demeyecekler ki. Tapu gibi hazırlanmış sözleşmeler ve tazminatları var. Tıpkı Bjelica’da olduğu gibi. Alın size maliyeti ikiye

Çok özel bir gündü. Cumhuriyetimizin 100. yaşını coşku ile kutlarken, bu haftaki maçlara taraftar vurdu damgasını. Hemen her karşılaşmada tribünler birbirinden değerli koreografiler ile katkı sağladı anlamlı güne. Gönül isterdi ki, Cumhuriyet ile yaşıt Futbol Federasyonu önderliğinde, daha kapsamlı organizasyonların keyfini yaşasaydı futbol ailesi.Trabzonspor iyi başlangıç yapamadığı sezonda dümeni Abdullah Avcı’ya teslim ettikten sonra ikinci maçına çıktı. Geçen hafta kazanırken tatmin edici bir futbol yoktu. Dün de beklenenden hayli uzaktı Karadeniz ekibi. Özellikle hücumdaki etkisizliği Fenerbahçe sınavı öncesi endişe yarattı. 
Karagümrük ürkek başladı oyuna. Bordo-mavililer ise ligde yeniden umutlanmanın hesaplarını yapıyordu. İlk yarıda üç net fırsat buldu. İkisinde Onuachu, diğerinde Visca kaleyi bulamadı. Evet, bazen temkinli oyun tercih edilebilir ama, hedef kazanmak ise cesur olacak, gerekirse risk alacaksın. Yok rakibe ayak uydurursan, tatsız tuzsuz ve eleştiri alan mücadeleye ortaklık yaparsın.
İkinci

Tam 100 yıl önce bugün (28 Ekim 1923) Mustafa Kemal, Ankara’da bir ülkenin kaderini değiştirecek kararını açıklar; “Efendiler yarın Cumhuriyet’i ilan edeceğiz.”
Ve 29 Ekim 1923’de yüz yıllar süren padişahlık egemenliği, sonsuza kadar yaşacak olan Türkiye Cumhuriyet’inin temsilcisi halka devredilir.
Şimdi emanetin 100. yılını büyük bir coşku ile kutlama zamanı. Bayrağımı günler öncesinden balkonuma asmıştım. Yarın da milyonlarca yurtsever gibi Atatürk’ü bir kez daha minnetle anmak için Anıtkabir’e gideceğim.
Aradan bir asır geçti. Dışarıda ve içeride Mustafa Kemal ile dava arkadaşlarının özgürlük mücadelesi ve devrimlerini hiçe saymaya kalkan, ülkemizin çağdaş uygarlık seviyesine ulaşmasından rahatsızlık duyan, laiklik ve bağımsızlık ilkelerini yok hükmünde görmeye çalışan nicelerinin eli boş kaldı. Cumhuriyet kazanımları ne kadar karalanmaya çalışılsa da nafile!
Evet; hassas bir dönemden geçiyoruz. Bazı dostların Cumhuriyet’in 100. yılını

Nenad Bjelica döneminde coşkudan uzak, oyun planı olmayan, büyük takım hüviyetinden uzak bir Trabzonspor izliyorduk. Kazandığı maçlarda dahi keyif vermeyen sıradan bir oyuncu grubu vardı sahada. En çok da taraftarı kahrediyordu bu görüntü.
İş "zararın neresinden dönersek kârdır" noktasına gelince, Trabzonspor'un "karar vericileri" çareyi Abdullah Avcı'da buldu. Camiaya 38 yıl sonra şampiyonluk sevincini yaşatan deneyimli teknik direktör dünden hazırdı göreve. Kendi söyledi; hiç kopmamış, sürekli takip etmişti eski takımını.
Bordo-mavili ekip Avcı'nın ilk döneminde de benzer sıkıntılar içinde idi. Hoca taraftardan sabır istemiş, sorunların üstesinden gelmek ise epey zaman almıştı. Tıpkı bugün olduğu gibi.
Öncelikle şunu söylemeliyim; kimse Avcı'dan mucize yaratmasını beklemesin. Bu kadar kısa sürede o şapkadan tavşan çıkmaz. Hayli yıpranmış, öz güvenini yitirmeye başlamış, birlikte oynamayı unutmuş bir kadro var Abdullah Avcı'nın elinde. Evet, çok kaliteli isimlere sahip, ancak onları işlevsel hale getirmek ve sistemin