Bilal Meşe

Muleka kimine göre iyi, kimine göre ise vasat! Valla, Şenol Güneş onu 11’de sahaya sürüyorsa bir bildiği var, yani ondan vazgeçmiyor. Güneş’in düşüncesine aynen katılıyorum, her geçen gün çıtayı yükseltiyor, özgüven duygusu neredeyse tavan yapmış. Baksanıza ilk yarıda Beşiktaş’ın dört pozisyonu var, üçü Muleka’ya ait... Birini kaleciye nişanladı ki zor pozisyondu. İkincisinde top Onur’a çarpmasa kaleyi bulması işten değildi. Bitmedi, bir uzaktan şutunda top direkten geri döndü, bu yarının en ciddi pozisyonuydu bence, daha ne yapsın Muleka. Artı adam kovalıyor, savunmanın sıkıştığı anlarda yardıma koşuyor, atamıyor ama en azından deniyor, geri vites yapmıyor. Valla, kaptan Necip Uysal’a kimse laf etmesin, çarpılır, taş kesilir, taş! Her yerin adamı, tam bir joker, yoklukları kapatan isimdir kaptan Necip. Stoper mi sakatlandı göreve hazır, sağ bekte sorun mu var, ilkyardım çantası gibi. Nereye koysanız orada oynuyor, en azından yüreğini ortaya koyuyor, adeta cengaver, bravo kaptan. Onur’u

Beşiktaş sevdalıları, Talisca ve Ramos’u adeta dillerine dolamışlar! Sanıyorlar ki, yönetim boş duruyor. Evet ikisi de yıldız, kabul ediyorum, ancak onların bir maliyeti var, bir de takım içindeki parasal balansı unutmayalım.
Talisca konusunda girişim yapmış yönetim, Başkan Çebi açıkladı, ancak olumsuz yanıt almışlar bu birrr... İkincisi Ramos’un yıllık maliyetini de Çebi açıkladı, vergileriyle toplam 25 milyon euro, iki yıllığı eder size 50 milyon euro... Bir kulübün anahtarını istememiş arkadaş! Biz uydurmuyoruz en yetkili ağız söylüyor.
Başkan Çebi’nin ne avukatı, ne de savunucusu asla değilim... Para - pul işlerinden de pek anlamam, ancak gerçekleri de göz ardı etmeyelim. Kulüpte bırakın futbolcuları personel maaşlarının dağıtılamadığı günleri anımsıyorum. Hele hele takım elbiseli icra memurlarının kapıyı aşındırdığı günler ne çabuk unutuldu? Şimdilerde ise maaşlar tıkır-tıkır ödeniyor, icra memurlarından tık yok, tık! Yiğidi öldürelim, ama hakkını da teslim edelim, eleştirirken ağacı kökünden sökmeyelim!
Sizlerin nasıl vefalı

Adana Demirspor’un Avrupa seferine çıkmasını tesadüf ya da şansa bağlamak gibi bir düşünceniz olmasın çünkü oynadıkları futbolla bunu çoktan hak ettiler. Bakmayın dünkü tabelaya... Bunun Adana’sı da var... Belçika futbolu son yıllarda çıtayı bir hayli yükseltti, kaldı ki Genk de öyle çantada keklik asla değildi. Ne var ki Adana Demirspor da öyle bileği bükülecek bir takım izlenemi asla vermiyor. Kluivert’in gelişiyle birlikte Demirspor, kaldığı yerden devam ediyor.
İlk yarıda iki takımın da kazanma arzusu, oyuna kalite getiren en büyük faktör idi... En net gol fırsatını ise Adana Demirspor yakaladı. 19’da Ndiaye’nin kaleci ile karşı karşıya kaldığı pozisyonu harcaması klasına hiç yakışmadı.
Golcüler bazen kaçırırlar ama ekstra işlere imza atarlar. Örneğin ilk yarıda o fırsatı cömertçe harcayan Ndiaye, 47’de Emre Akbaba’ya müthiş bir asist yaptı, tecrübeli futbolcu fileleri havalandırdı.
Skor avantajına rağmen Adana Demirspor yine tüm hatlarıyla oyunu rakip alana yıktı. Genk bu

Fanatizm kelimesi beni oldum olası irite eder, sevmem! Ki bizim mesleğimiz bu kelimeye asla izin vermez.
Hiçbir kişiye, hiçbir kuruma asla önyargılı olmadım, olmam da. Bu kelimeyi apoletlerinde taşıyanlarla, ne tartışırım, ne de işim olur! Fanatizm kelimesi biraz açalım, sanırım daha aydınlatıcı olur:
“Bir öğretiye, bir kimseye, bir şeye aşırı ölçüde, coşku ve tutkuyla bağlılık, kişileri bu konularda aşırılıklara sürükleyen, körü körüne yandaşlık!”...
Elbette saygılı olmak kaydıyla eleştiri yapabilirsiniz, ancak siyaha da beyaz demeyeceksiniz, işte buna fanatizm denir! Neredeyse yarım asıra dayanan mesleğimde, şöyle her yönüyle ‘tertemiz’ eleştirilerden uzak bir sezon yaşamadım, hasret kaldık hasret!
Federasyonuyla, MHK’siyle, hakemleriyle uğraşmaktan, eleştiri yapmaktan, insanlara yol gösteren düşüncelerimizi ortaya koyamadık, belli ki bunu da başaramayacağız!
Futbolumuza her gün neredeyse yenilikler geliyor, örneğin VAR sistemi girdi hayatımıza, ‘hay girmeseydi’ der konuma geldik! Avrupa’da bu sistem tıkır-tıkır

Neredeyse her gün ülkemizin çeşitli yerlerinde çıkan yangın haberleriyle uyanıyoruz, içimiz cız ediyor. Tıpkı dün saat 13.30’da Çanakkale’de başlayan yangın gibi... Sosyal medya ve ana haberlerde Çanakkale’deki yangın ilk sıraya oturdu, çünkü çok büyük idi. Düşünün o kadar büyük ki, Gelibolu’ya 35 kilometre uzaklıktaki yangının dumanlarını belirli yerlerden görüyorduk, varın büyüklüğünü anlayın. 

Tam eve girmek üzereyken, değerli meslektaşım Milliyet Haber Araştırma Müdürü Pınar Aktaş, Çanakkale’ye gitmemi istedi. Durur muyum, daha sırt çantamı indirmemiştim ki, buradaki yakın dostlarımı aradım, Beşiktaşlılar Derneği Başkanı Hakan Pehlivan, aile dostumuz Kazım Karababa ile birlikte bastık gaza, arabalı vapuru beklemeden, köprüden Çanakkale’ye vardık. Hakan Pehlivan cep telefonuyla çok harika fotoğraflar çekiyor, ondan destek istedim, sağolsun Kazım kardeş özel aracıyla bizi yangın yerine ulaştırdı. 

Yüreğim yandı 

&Cced

Bu oyunda hiçbir takım ‘çantada keklik’ değildir, şartlar ne olursa olsun, rakibinizi ciddiye alacaksınız. Güneş hocamız bu işin içinde yoğrulmuş, o psikolojiyi çok iyi biliyor, yani rakibine hem saygı duyuyor, hem de ciddiye alıyor.
Gelin görün ki, evdeki hesap, bazen çarşıya uymuyor! İlk yarıda topla oynama yüzde 70 Kartal lehine, ama bu fark Colley’in kafayla attığı gol dışında, üretime yansımıyorsa, neye yarar ki? Haa 1-2 pozisyon var, ama kaleci izin vermedi.
Pendikspor malum, ligimizin yeni ekibi, iyi başlangıç yapamadı, Hatayspor’dan fark yedi. İlk yarıda savunmaya kapanan, oyunu kendi yarı alanında kabullenen Pendikspor, bırakın tehlike yaratmayı, Kartal’ın kalesine bile gelemedi!
Osman Özköylü’nün özellikle Oscar Romero’yu ikinci yarıda oyuna sürmesi, ve takımını ofansa döndürmesi yorgunluk belirtileri gösteren Kartal’ın karşısında avantaja dönüştürdü. Hatayspor’dan fark yiyen Pendikspor, güçlü rakibi Beşiktaş karşısında ikinci yarıdaki oyunuyla ‘asansör’

İki yıl önce yolum Bolayır’a düştü. Köy okulundaki o minicik atölyede çocuklar elleri, yüzleri çamur içinde hediyelik objeler üretiyorlardı. Aradan iki yıl geçmiş, o minikler büyümüş, seramik sergisi açacak konuma gelmişler.

Çocukluğum, gençliğim.  

Artık yaşlandık herhalde. 

O günleri çok özlerim. 

***

Biz okul sıralarındayken iki şey vardı unutamadığım;  

Birincisi “Yerli malı yurdun malı herkes onu kullanmalı” sloganı. 

İkincisi de Ahmet Kutsi Tecer’in hepimizin beynine kazınmış şu şiiri:  

Yeni sezon start aldı, MHK ve kurullar değişime uğradı, eyvallah... Güzel ve dostlukların öne çıktığı bir sezon olmasını diliyoruz, hatta istiyoruz. Artık kavga-gürültüden biz de bıktık, gına geldi, şu tatsız tabloya bir sünger çeksek, fena olmaz mı?
Başkanlar, yöneticiler, asıl işlerine odaklansalar, sağa-sola sataşmadan dursunlar lütfen. Yoksa futbolumuzun çıtasını yükseltmeyiz, yerimizde patinaj yapmaya devam ederiz!
Diğer bir dileğimiz ise MHK, hakem ve VAR’ı yönetenlerin öne çıkmadığı, sezonlar burnumuzda tütüyor, hasret kaldık, hasret! Ahh şurada dakika bir Süper Lig’in ilk haftasında yine hakemlerimiz hedef tahtasına döndü, eee alışkanlık yarattılar, huylu huyundan vazgeçmez arkadaş! Örnek mi, Fenerbahçe - Gaziantep maçı Abdulkadir Bitigen, Karagümrük - Beşiktaş maçı Erkan Özdamar. İkisinin de maşallahı var, FIFA kokartı taşıyorlar! Gelin görün ki, daha ilk haftada yönetimlerine gölge düşürdüler!
Bakın, Ferdi’yi beğeniyle izliyorum, çok kaliteli krampon, her