ANNELER GÜNÜ İÇİN UYARI VE TAVSİYELER

Bir kamu hizmeti olarak, sürekli karıştırılan Anneler Günü ve Babalar Günü hatırlatması yapmayı, borç bilirim. Bununla da kalmayıp, hem bir anne sıfatıyla kendimin hem de annemin ve çevremdeki her kesimden pek çok annenin, bu özel günden beklentileriyle ilgili tavsiyelerini paylaşıyorum sizinle... Olası bir kalp kırıklığı ya da burun kıvrılmasıyla karşılaşmamak için rica ediyorum, bu isteklere kulak veriniz ve bu iyiliğimi de lütfen unutmayınız...
- Öncelikle sakin olun, Anneler Günü ‘bugün’ değil! Haftaya pazar günü. Ne hikmetse, bu günler sürekli karıştırılıyor. Yeri gelmişken hemen hatırlatayım, Anneler Günü mayısın ikinci, Babalar Günü ise haziran ayının üçüncü pazarı... Anlaşıldığı gibi günler sabit değil. Bu sene için tarihleri hatırlatmak gerekirse, 12 Mayıs Anneler, 16 Haziran Babalar Günü, lütfen not edin. Sonra, “Aa bu pazar mıydı, ben haftaya sandım” demeyin!
- Anneler Günü, özel bir gündür, lütfen taklitlerinden sakının. Anneyim diye demiyorum ama rica ederim Babalar Günü ile bir tutmayınız. Elbette ki babalarımızı seviyoruz ve bizim için çok önemli, sözüm lütfen yanlış anlaşılmasın. Ama kabul edelim ki Babalar Günü, biraz kıskançlık olmasın derdiyle icat edilmiş, “Anneler Günü var, şimdi babalara ayıp olmasın” diye sonradan uydurulmuş bir gün. Anneler Günü kutlamaları, Milattan Önce’ye dayanır, Antik Roma’da devam eder, 1914 yılı itibarıyla Anna isimli bir kadının verdiği hukuk mücadelesiyle resmileşerek, dünyaya yayılmıştır. Kadim bir gelenektir kısaca. Babalar Günü kutlamaları ise çok daha yakın bir tarihte karşımıza çıkıyor. Anneler Günü’nden ilham aldığını söyleyen Dodd isimli bir kişi tarafından bu fikir ortaya atılmış ve 1966 itibarıyla resmen kutlanmaya başlamış. Sözün özü, tabii ki babanızın gününü de kutlayın ama annenize biraz torpil geçmekte sakınca görmeyin.

Ne yapılır?
u Önümüzdeki pazar Anneler Günü, onu mutlu etmenin yollarını bulmak ve bazı planlar yapmak için bir haftanız var. Rica ederim, bu günü ‘Sevgililer Günü’ gibi zıpçıktı günlerle filan kıyaslayıp, ‘kapitalizmin icadı’ gibi laflarla savuşturmaya kalkmayın. Kapitalizmin ‘K’si yokken, Anneler Günü vardı. Ve evet, lütfen anneleriniz için özel bir şeyler yapın. Anlamı olan, annenizin, ‘Beni düşünmüş’ diyeceği bir hediye alın, sürprizler yapın, yemekler hazırlayın ve gezmeye götürün, yani bolca şımartın, kısaca elinizi korkak alıştırmayın. Öyle görev gibi yapmayın. Baştan savmayın. Annenizi mutlu etmenin yollarını düşünün. Tüm çabanızı hak edecek tek bir kişi varsa bu hayatta, o da annenizdir, bunu sakın hafife almayın.

Sakın yapmayın!
- Annenize, ihtiyacı olan bir şeyi sakın hediye ALMAYIN! Evet, yanlış okumadınız. Hele ki aile üyelerine hizmet amacı içeren ütü ve süpürge gibi şeyler... Hediye ihtiyaç karşılamak için değil, karşıdakini şımartmak için alınır. Annenizin ihtiyaçlarını sair zamanda, elinizden geldiğince karşılamaya çalışın, o ayrı. Ama hediye dediğiniz tam tersine, annenizin beğendiği halde bir türlü ihtiyaçlardan sıra gelmediği için alamadığı ya da gereksiz masraf diye almaya eli varmadığı bir şey olmalı. Yani, “Ne gerek vardı buna?” denen hediye makbuldür... Bırakın senede bir kere de gereksiz bir şey almanın şımarıklığını yaşasın. “Anne” dediğiniz, bir ömür, “Onu alana kadar çocuklara...” diye düşünen bir ‘can’dır.

- Sakın, çoluk çocuk, torun torba, ‘Anneler Günü Ziyareti’ adı altında, gidip anneciğinizin başına çöreklenmeyin! “Ama o öyle seviyooo, hepimiz gidince mutlu oluyooo” diyerek, bütün gün kendinize hizmet ettirmeyin. Elbette her anne çocuklarını görünce sevinir ama bu özel günde sevdikleri onu ağırlar, rahat ettirirse, daha çok sevinir. Ya alın annenizi açık hava bir yerlere götürün ya da alıp kendi evinize getirin, çayını kekini eline verin. Aynı evdeyseniz de bu durum geçerli, kısaca elini sıcak sudan soğuk suya sokturmayın. Bir de kadına ertesi gün temizliği bırakmayın...